میراث مکتوب- رسالۀ حاضر، ترجمۀ منظومِ وصیّت امام علی(ع) به امام حسین(ع) است که در سالهای ابتداییِ سدۀ ششم قمری، به دستِ شاعر توانمندِ غزنین در دربارِ غزنویانِ دوم، سیّد حسن غزنوی ملقّب به اشرف (556ق) پدید آمده است. سیّد حسن که خود از خاندانِ اهل بیت علیهم السلام است و بارها در اشعارش بدین مطلب تفاخر کرده، اینجا نیز برای عرضۀ حکمت به سراغ وصیّت حضرت علی(ع) میرود و نظمِ همزمانِ ترجمۀ خویش را از آن، به سلطان مسعود بن ابراهیم غزنوی (511ق) تقدیم میکند.
فضای دیباچۀ منظوم رساله، کاملاً شیعی است که آن را در زمرۀ آثار گرانقدرِ حکمت امامیه به نظم فارسی پیش از عهد مغول قرار میدهد. زبان منظومه نیز بسیار استوار است و شاعر در ترجمۀ آزادی که از متن عربی وصیّت کرده، زبانآوریِ خویش را به رخ کشیده است. این رساله از دیوان سیّد حسن ساقط بوده که براساس نسخههای متعدّد، تصحیح و احیا شده است.
کتابشناسی:
ترجمۀ منظوم وصیّت امام علی(ع) به امام حسین(ع) (فارسی)
[کهنترین ترجمۀ منظوم فارسی از کلام علوی]
ترجمه و سرودۀ سید حسن غزنوی ملقب به «اشرف» (556 هـ . ق)
مقدمه و تصحیح: جواد بشری
تهران: 1389 ـ 117 ص/ قطع وزيری
شابک: 3-002-203-600-978
میراث مکتوب: 203 / زبان و ادبیات فارسی: 3