میراث مکتوب – کتابخانه و موزۀ ملّی ملک دارای هزاران نسخۀ خطی نادر و نفیس است. یکی از این نسخ، نسخه ای به شمارۀ ثبت 5995 است که در صفحۀ اول آن عنوان سبعۀ جامی آمده است.
این نسخه به خاطر ویژگیهای خاص، انتخاب شد و مورد بررسی قرار گرفت. همبستگی ادبیّات و نگارگری ایرانی در عرصۀ هنر کتاب آرایی پیوندی بی واسطه داشته است. هنرهایی که در جهت هرچه بهتر بیان کردن مضامین متنوع ادبی و زیباسازی آن شکل گرفته و در برخی از رشته ها حتّی از آن مایه میگیرد و سخن شاعر یا نویسنده را به زبان خط و رنگ مجسم میکند. پژوهش بر روی این نسخه از نظر هدف، بنیادی و از نظر روش، توصیفی تحلیلی است که به شیوۀ اسنادی و مقایسه تعدادی از نمونه مجالس آن با نگاره های هم دورۀ خود انجام گرفته است.
یافته های این پژوهش نشان میدهد که این نسخه دارای پنج مثنوی از هفت مثنوی جامی است. بنابراین نامی که در صفحۀ اول آمده می بایست خمسۀ جامی باشد نه سبعه. همچنین با آنچه در تاریخهای این نسخه آمده مشخص میگردد این نسخه و اورنگ اول آن همزمان با سروده شدن تحفه الاحرار کتابت شده است.
متن کامل این مقاله نگاشته سید عبدالمجید شریف زاده است که در آستان هنر منتشر شده است اینجا بخوانید.