میراث مکتوب – عبهرالعاشقین نوشته روزبهان بقلی، عارف بزرگ سدۀ ششم، یكی از مهم ترین آثار عرفانی فارسی است كه از نگاه آموزه های عرفانی و نثر فارسی جایگاه شایانی دارد. این كتاب در سال 1337 به همت هانری كربن و محمد معین، بر پایه دو نسخۀ ناقص و پرغلط تصحیح و منتشر شد و با وجود تصحیح دیگری به كوشش جواد نوربخش، تا امروز همین تصحیح موردتوجه پژوهشگران بوده و بیشتر كارهایی كه بر بنیاد این كتاب انجام گرفته، بر پایه همین تصحیح بوده است. 
پژوهش حاضر نشان می دهد كه این تصحیح در چه پایه و مایه ای است و صحت و اعتبار آن چه اندازه است؟ بدین منظور، به شیوه تحلیلی و توصیفی و بر بنیاد بایستگی های تصحیح خوب، این تصحیح را بررسیده و با مقایسه آن با نسخ تازه ای كه در دسترس مصححان نبوده است، به این نتیجه رسیده ایم كه این تصحیح با همه كوشش های مصححان، به دلیل نبود نسخه های صحیح و بدخوانی های فراوان، دستخوش افتادگی های بسیار، افزودگی های نابه جا، كژخوانی های فراوان و … است و نیز فقدان تعلیقات و توضیحاتی برای حل دشواری ها، ذكرنكردن منابع اقوال و اشعار منقول در متن و نداشتن فهرست های كارگشا، ازجمله ایرادها و كمبودهای دیگری است كه تصحیح علمی تازه ای از این متن مهم را ضروری می سازد.
متن کامل این مقاله نوشتۀ سید محمدراستگوفر، تقی پورنامداریان و سیدمحمدفرید راستگوفر را که در مجلۀ ادب فارسی، شمارۀ 2، پاییز و زمستان 1396، شمارۀ پیاپی 20 منتشر شده است اینجا بخوانید.