محمود جعفر دهقی، پژوهشگر در حوزه فرهنگ و زبانهای باستانی در شماره ۵۰ آینه میراث مقاله ای درباره اویم ایوک کهن ترین فرهنگ ایرانی نوشته است.
محمود جعفری دهقی در چکیده این مقاله می نویسد: به نظر می رسد که فرهنگ نویسی سابقهای نسبتاً دیرینه در تاریخ فرهنگ و ادبیات ایران داشته است. وجود دو فرهنگ اویم ایوک و فرهنگ پهلویگ به زبان اوستایی و پهلوی بیانگر آن است که این فن در عهد ساسانی به مراحلی از تکامل دست یافته بود. اگرچه احتمالاً تدوین نهایی این فرهنگها در سدههای سوم و چهارم هجری صورت گرفته است، با وجود این سرچشمههای نخستین این دانش به دورههای کهنتری بازمیگردد. فرهنگ اویم حاوی لغات و جملههای اوستایی و ترجمۀ آنها به فارسی میانه است. این فرهنگ در شکل امروزی آن شامل یک مقدمه و ۲۷ فصل است که محتوای هر فصل غالباً بر اساس موضوع آن مرتب شده و بنابراین به نظر میرسد که مؤلف از این شیوۀ فرهنگنویسی آگاه بوده است.
موضوع برخی فصلهای این فرهنگ عبارت است از: عدد و قید، جنس و شمار برای اسم و صفت و فعل، ضمایر ربطی، و اندازهگیری زمان.
افزون بر این، فرهنگ اویم از جهت احتوای بر پارهای اصطلاحات زبانشناسی و لغاتی که در اوستای دورۀ ساسانی بوده و امروزه در دست نیستند، از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف نگارنده از نگارش این مقاله بررسی شیوههای فرهنگ نویسی بر اساس این فرهنگ است.
محمود جعفری دهقی در چکیده این مقاله می نویسد: به نظر می رسد که فرهنگ نویسی سابقهای نسبتاً دیرینه در تاریخ فرهنگ و ادبیات ایران داشته است. وجود دو فرهنگ اویم ایوک و فرهنگ پهلویگ به زبان اوستایی و پهلوی بیانگر آن است که این فن در عهد ساسانی به مراحلی از تکامل دست یافته بود. اگرچه احتمالاً تدوین نهایی این فرهنگها در سدههای سوم و چهارم هجری صورت گرفته است، با وجود این سرچشمههای نخستین این دانش به دورههای کهنتری بازمیگردد. فرهنگ اویم حاوی لغات و جملههای اوستایی و ترجمۀ آنها به فارسی میانه است. این فرهنگ در شکل امروزی آن شامل یک مقدمه و ۲۷ فصل است که محتوای هر فصل غالباً بر اساس موضوع آن مرتب شده و بنابراین به نظر میرسد که مؤلف از این شیوۀ فرهنگنویسی آگاه بوده است.
موضوع برخی فصلهای این فرهنگ عبارت است از: عدد و قید، جنس و شمار برای اسم و صفت و فعل، ضمایر ربطی، و اندازهگیری زمان.
افزون بر این، فرهنگ اویم از جهت احتوای بر پارهای اصطلاحات زبانشناسی و لغاتی که در اوستای دورۀ ساسانی بوده و امروزه در دست نیستند، از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف نگارنده از نگارش این مقاله بررسی شیوههای فرهنگ نویسی بر اساس این فرهنگ است.