میراث مکتوب – الهی نامۀ عطار را می توان یک داستان کلان نامید، یعنی خوشه هایی که درونمایۀ مشترک و مفهومی پیوسته دارند. این شیوه از حکایت پردازی سبب می شود تا فضاهای داستانی با هم تلفیق شده و یک مضمون واحدی را عرضه دارند. در حقیقت الهی نامه برش ها و خوشه های معنایی است که روابط پیرامتنی و میان متنی آن در قالب های استعاره ای معانامند و در یک مسیر مشخص قرار می دهد.
این حکایت ها و داستان های کوتاه به طور منظم در مسیر هم قرار می گیرند و در قالب یک چرخۀ مفهومی سبب می شوند تا از نظر ساختاری و درونمایه های مفهومی با یکدیگر پیوند داشته باشند.
حکایت های الهی نامه با مربع معناشناسی گرمس سازگار است. اگرچه پاره ای از حکایت ها دارای «نحو روایی» کامل نمی باشند؛ چرا که روایت فقط دارای یک شخصیت اصلی است یا شخصیت ها بسیار محدوداند.
این تحقیق سعی دارد حکایت های منتخب الهی نامه را در قالب مربع معناشناسی گرمس طرح نموده و به شیوه های علمی دریچه ای نو به سوی نظریۀ این زبانشناس باز کند.
فهرست مطالب این کتاب به شرح زیر است:
پیشگفتار
مقدمه
فصل اول: کلیات و تعریف مفاهیم عملیاتی
فصل دوم: ادبیات و مبانی روایت شناسی
فصل سوم: کارکرد روایی در حکایت های الهی نامه
آذر، امیر اسماعیل، آزاد، ویدا، الهی نامۀ عطار در نظریۀ نشانه معناشناسی آلژیر گِرمس و شکل شناسی ژراژ ژنت، تهران، سخن، 282 صفحه، شمارگان: 700 نسخه، قطع: وزیری بها: 185000 ریال، 1393.