کد خبر:18609
پ
IMG_2044-2

النجات فی الصدق، و تسلیت دوباره بر داغ فرزندان معصوم وطن

حادثۀ نابخشودنی جان‌باختن ده‌ها انسان بی‌گناه، در اثر خطای جبران‌ناپذیری که نمک بر زخم مردم داغدیده ایران ریخت، به هیچ‌وجه قابل توجیه نیست.

میراث مکتوب- دکتر اکبر ایرانی، مدیرعامل مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب، در پی حادثۀ غم‌بار سقوط هواپیمای مسافربری با شلیک پدافند هوایی، یادداشت کوتاهی نوشته است که آن را در ادامه می‌خوانید.

دو سال پیش شورای شهر لاهه، بانوئی برجسته و کار دیده را به عنوان شهردار لاهه برگزید. وی جانشین شهرداری شد که وزیر خارجۀ اسبق هلند بود. شهر لاهه را شهر صلح و عدالت خوانده‌اند و نیز این شهر، گر چه رسماً پایتخت نیست، اما عملاً مرکز ثقل سفارتخانه‌ها و سازمان‌های بین‌المللی است. پس کسی که شهردار لاهه می‌شود مقامی مهم دارد و در سطح وزراست.

اما سال پیش، شب اول سال میلادی، شهرداری لاهه، مانند سال‌های پیشتر، در محلۀ ساحلی این شهر زمینۀ آتش‌بازی فراهم ساخت. شوربختانه، کنترل این آتش‌بازی فوق‌العاده و گسترده، از دست مأموران خارج شد و بارانی از جرقه‌ها و آتش‌بارها، آسمان را پوشاند و اندکی از آن در محله ساحلی “اسخیوینینگن” فرود آمد. البته به هیچ کس و هیچ خانه و اموالی از مردم صدمه و خسارتی وارد نیامد. دو سه ماه بعد، این پرسش مطرح شد، که اگر این آتش‌بازی صدمۀ جانی و مالی به همراه داشت، چه کسی مسئول بود. کمیسیونی تحقیقی مأمور بررسی موضوع شد و سه ماه پیش نظر داد که آتش‌بازی مذکور، ممکن بود خسارات جانی و مالی داشته باشد، و شهرداری مسئول عدم کنترل دقیق کار شناخته شد.

شهردار بلافاصله از مردم شهر پوزش خواست و قبول کرد که در زمان او چنین بی‌توجهی شده و هر چند، خسارتی وارد نیامده، اما شهرداری می‌بایست، امور را بهتر کنترل می‌کرد. او با پذیرش مسئولیت، و عذرخواهی از تمام مردم شهر، با وجود علاقۀ زیاد مردم به او، با اصرار از کار استعفا داد.

اما

حادثۀ نابخشودنی جان‌باختن ده‌ها انسان بی‌گناه، در اثر خطای جبران‌ناپذیری که نمک بر زخم مردم داغدیده ایران ریخت و کشور را در ماتم و بهت باورنکردنی دیگری فرو برد، به هیچ‌وجه قابل توجیه نیست. سه روز انکار و پنهان‌کاری و عدم صداقت، نتیجه‌ای جز بی‌اعتمادی در پی نخواهد داشت. دل داغدیدگان را مرهمی باید و آن نیست جز استعفای کسانی که منکر سقوط بودند و دست از توجیهات بی اساس برنمی‌شستند. اعلان عزای ملی و پوزش‌خواهی بابت این خطای نابخشودنی نیز کوچکترین کاری است که می‌توان کرد. آنان که بی گناه قربانی شدند و رفتند، مشمول رحمت و رضوان حقند و آنان را که بازماندند، در غم و اندوه جانکاه عزیزانشان، جز تسلیم و صبوری و لباس غم بر تن کردن نیست چاره‌ای. تسلیت به همۀ مردم ایران که این هفته چندباره داغدار شدند.

 

 

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید

مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب
تهران، خیابان انقلاب اسلامی، بین خیابان ابوریحان و خیابان دانشگاه، شمارۀ 1182 (ساختمان فروردین)، طبقۀ دوم، واحد 8 ، روابط عمومی مؤسسه پژوهی میراث مکتوب؛ صندوق پستی: 569-13185
02166490612