میراث مکتوب – مطالعه و بررسی تاریخ در ایران، دارای قدمتی بسیار طولانی است. از دیرباز، ایرانیان تاریخ نیاکان و پدران خود را چون میراثی مهم نگاه داری کرده و با تکرار مداوم، نسل به نسل از فراموشی آن، پیشگیری کرده اند.
این روحیه گذشت نگری، فرهنگ شناسی و تاریخ دوستی، باعث گردید تا با تکرار ذهنیت جاودانگی ایران و یاداوری برخاستن های مداوم پس از شکستها و مصائب، یک امید دائمی میان ایرانیان در هنگام گذر از گذرگاه های تاریک و صعب العبور، همواره وجود داشته باشد. جدای از آن، بازگویی و تکرار جوانمردیها و پیشرفتهای نیاکانی که در اخلاقیات، هنر و دانش همواره سرامد دیگر ملل بوده اند، دارای لذتی بود که ایرانی را از یک سو ترغیب به مطالعه تاریخ و از سوی دیگر تشویق به ثبت و ضبط رویدادهای عصر خود می نمود. از همین روی است که «علم شریف تاریخ»، همواره در ایران زمین مورد توجه اقشار گوناگون بوده و بزرگترین اندیشمندان ایرانی را مورخان و آگاهان به تاریخ تشکیل داده اند.
امروز اما با دگرگونی زندگی در تمام زمینه های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، علمی، فرهنگی و فکری؛ تاریخ و مطالعه تاریخ دیگر نه یک سرگرمی برای افتخار به گذشته، بلکه دانشی مهم برای بررسی رویدادهای پیشین و بهره گیری از تجربیات تلخ و شیرین شکستها و پیروزی ها برای ساخت فردایی بهتر است.
به گونه ای که نقد و بررسی دقیق وقایع فرهنگی و بازخورد نتایج منفی یا مثبت هر کنش تاریخی بر زندگی آینده یک ملت، از مهمترین وظایف«مورخ عصر تکنولوژی» است. فرهنگ امروز ما با وجود یورش های متعدد فرهنگهای ناموس بیگانه، هزاران سال است که معجزه آسا سراپا مانده و همچنان باوقار ایستاده است. این به دلیل ریشه بسیار نیرومند فرهنگ اصیل ایرانی است و آگاهی ما از این فرهنگ نیز مرهون همان نیاکانی است که با عشق و اشتیاق؛ نه فقط رویدادهای تاریخی، که آداب و رسوم و سنتها و خلقیات خویش را مکتوب کرده و برای ما به یادگار گذاشته اند.
انصاری، بهمن، اساطير ايرانی، تهران، آرون، 194 صفحه، قطع: وزیری، بها: 22000 ریال، 1397.