میراث مکتوب- امروز صبح دوشنبه چهارم فروردین با دکتر علی جزایری نفرولوژیست و حافظ اغلب اشعار خمسه نظامی، دکتر میرمجلسی متخصص گوارش با ۳۰ هزار جلد کتاب که اخیرا وقف کتابخانه مرکزی رشت کرده، خدمت استاد دکتر شفیعی‌کدکنی برای ادای سنت حسنۀ عیددیدنی رسیدیم. خاطره‌ای از ایشان را برایشان نقل کردم. خودشان به‌یاد نداشتند. سال‌ها پیش که سفری به امریکا رفته بودند، سری هم به کتابخانۀ کنگره می‌زنند. از کتابدار فهرست کتابهای خود را جویا می‌شوند. کتابدار می‌گوید: (اگر درست یادم باشد) ۴۱ عنوان. ایشان نگاهی به فهرست کتابها می‌کند و می‌بیند یک کتاب نوشته ایشان نیست و در می‌یابد که یکی از ارادتمندان ایشان کتابی نوشته و نام دکتر شفیعی را به عنوان مؤلف آورده است.
جایی دست خالی نمی‌روم. به جای شیرینی، کتاب می‌برم. کتاب مجالس تفسیری فضل‌بن‌محب نیشابوری را تقدیم ایشان کردم که خود زادۀ کدکن نیشابورند. چیزی از مؤلف و مجالس به یاد نداشتند و چنین اثری برایشان بدیع می‌نمود.
بعد از ظهر هم توفیق زیارت دکتر اکبر ثبوت دانشمند وارسته ذی‌فنون را یافتم. مطالب بدیعی از موسیقی‌دانان ایرانی در قرن اول و دوم فرمودند. به مقاله‌ای که درباره عبدالله جعفر نوشته‌اند اشاره کردند. از علمایی که اهل شاهنامه‌خوانی بودند خاطراتی گفتند. عجب حافظه‌ای! خوشبختانه بخشی از خاطرات ایشان را ضبط کردم.
شب هم منزل دکتر محمود عابدی دعوت بودیم. دکتر صادقی و دکتر دارانی هم تشریف داشتند. سه‌ساعت بحث علمی و ادبی شد. خاطرات دکتر صادقی از بزرگانی چون فروزانفر و مینوی همواره شنیدنی است. حافظۀ قابل ستایش ایشان و اطلاعات وسیعی که در زمینه‌های مختلف دارند، حیرت‌آور است. دکتر عابدی هم عارفی است محقق و ادیبی سخنور، از حافظ و سعدی و شعر و زمانۀ آنها گفتند. چه روز و شب درخشانی بود. تا توانستم مباحث را ضبط کردم. تلفن همراهم تاب نیاورد و آتش بس داد و حافظه‌اش پر شد. امید که روزی این مطالب نوشته و به اشتراک گذاشته شود. هر چهار استادی که امروز زیارتشان کردم، از نوادر روزگار ما و گنج زری در این خاکدان هستند، رادمردان بی‌تکرار، سایۀ عمر پر برکتشان مستدام باد.
