میراث مکتوب – آل میكال، از برجسته ترین خاندان های ایرانی هستند كه نیاكان آنها پادشاهی سُغد و سمرقندِ پیش از اسلام را عهده دار بودند و بعدها با پیوستن به خلافت عباسی، گرایش شدیدی به زبان و ادب عربی پیدا كردند. امیر ابوالفضل میكالی (فوت 436ق) ادیبی برجسته بود كه آوازه اش تا دور دست ترین مناطق غرب اسلامی پیچید و دیوان شعر و رسائل وی كه انباشته از صنعت تجنیس و سجع بود، مورد مطالعه، استناد و تحسین قرار گرفت. با توجه به وجود ابهاماتی درباره شخصیت و به ویژه آثار او، نگارندگان در این جُستار، كوشیده اند با تحقیقی تاریخی شخصیت علمی و ادبی او را تبیین كنند و پژوهشی نوین در آثار وی، به خصوص آثار نویافته به دست دهند. معرفی چندین كتاب جدید كه دست نوشته هستند و از دید پژوهشگران پنهان بوده اند و نیز بیان مختصرگونه ای از محتوای آنها و نیز تبیین ابهامات موجود در آثار میكالی، از نتایج این تحقیق به شمار می رود.
متن کامل این مقاله نوشتۀ محمدعلی آذرشب و علی اکبر محمدی که در نشريه ادب عربی، سال نهم، شماره 2، پاييز و زمستان 1396 منتشر شده است اینجا بخوانید.