میراث مکتوب – دیوان خواجوی کرمانی به تصحیح احمد سهیلی خوانساری با ویراستی نو، به کوشش فرید مرادی از سوی نشر نگاه منتشر شد.
خواجو در شعر فارسی به «نخلبند شعرا» مشهور است، بسیاری او را استاد حافظ می دانند، شاعری که به تقریب چهل سالی پیش از درگذشت خواجۀ شیراز دیده برجهان بست. برعکس حافظ، خواجو شاعری پر اثر است، علاوه بر دیوان، خمسه‌ای هم دارد که در آن به پنج مثنوی پرداخته است.
دیوان خواجو، که نسخه ای نفیس از آن در سال 750 ﻫ .ق (سه سال پیش از درگذشت شاعر) با خط تعلیق محمد بن عمران کرمانی با تذهیبی زیبا آراسته شده، در تملک کتابخانۀ ملی ملک است.
اساس تصحیح اثر حاضر همین دیوان است. این دیوان را شاعر در دو بخش به نام‌های صنایع الکمال و بدایع الجمال تدوین کرده. در بخش نخست قصیده، مطایبات و مقطعات، غزلیات (شامل: حضریات و سفریات) و در بخش دوم مدایح، مناقب، شوقیات و رباعیات را آورده است.
دیوان خواجو نخستین بار توسط زنده یاد احمد سهیلی خوانساری با عنایت به 5 نسخه خطی تصحیح و توسط کتابخانۀ بارانی در تهران چاپ شد. متاسفانه نسخ آن نایاب و بسیار دور از دسترس بود. این دیوان به تازگی با بازبینی و ویراستی نو راهی بازار نشر شده است.
دیوان خواجوی کرمانی، تصحیح احمد سهیلی خوانساری، ویراست نو: فرید مرادی، تهران، نگاه، 916 صفحه، شمارگان: 1000 نسخه، بها:550000 ریال، ۱۳۹۴.