ميراث مكتوب – وجود اختلاف در نسخه هاي يك اثر ادبي كه در قرنهاي گذشته نگاشته شده، امري ناگزير است كه براي متخصصان و اديبان تازگي ندارد. علت اين اختلاف ضبطها، مي تواند ناخوانا بودن دستنوشته، كهنگي و پاكشدگي خطوط، دستكاري ناسخان بنا به ذوق خويش و يا مواردي ديگر باشد. ديوان حافظ نيز از اين امر مستثني نيست. هدف اين مقاله، بررسي بيتي از حافظ است كه در تصحيح هاي مختلف، متفاوت ضبط شده و شارحان نيز بنا به اختلاف موجود، معني هاي گوناگوني براي آن بيان كرده اند.
«خوبان پارسيگو بخشندگان عمرند/ ساقي بده بشارت، رندان پارسا را» در برخي چاپهاي ديوان حافظ، تركيب «رندان پارسا»، به صورت «پيران پارسا» ضبط شده و شارحان نيز به تبع مصححان، هر كدام ضبطي را اساس كار قرار داده و بيت را معني كرده اند. نگارنده در اين مقاله، اين بيت را در محور افقي و بر اساس آرايه هاي ادبي و تناسب با ديگر اجزاي بيت و نيز در محور عمودي و ارتباط آن با كليت غزل مورد بررسي قرار داده و نشان داده است كه ضبط «پيران پارسا» نسبت به «رندان پارسا» ترجيح دارد؛ همچنين با تحليل و بررسي تصحيح هاي مختلف ديوان و شرح هاي نوشته شده بر آن، كوشيده است، صورت صحيح بيت را باز نمايد و معني درست و دقيقي از آن ارائه كند.
براي مطالعه ادامه اين مقاله نوشته عبدالرضا سعيدي كه در شماره 69 فصلنامه بوستان ادب به چاپ رسيده است بر روي فايل زير كليك كنيد.
«خوبان پارسيگو بخشندگان عمرند/ ساقي بده بشارت، رندان پارسا را» در برخي چاپهاي ديوان حافظ، تركيب «رندان پارسا»، به صورت «پيران پارسا» ضبط شده و شارحان نيز به تبع مصححان، هر كدام ضبطي را اساس كار قرار داده و بيت را معني كرده اند. نگارنده در اين مقاله، اين بيت را در محور افقي و بر اساس آرايه هاي ادبي و تناسب با ديگر اجزاي بيت و نيز در محور عمودي و ارتباط آن با كليت غزل مورد بررسي قرار داده و نشان داده است كه ضبط «پيران پارسا» نسبت به «رندان پارسا» ترجيح دارد؛ همچنين با تحليل و بررسي تصحيح هاي مختلف ديوان و شرح هاي نوشته شده بر آن، كوشيده است، صورت صحيح بيت را باز نمايد و معني درست و دقيقي از آن ارائه كند.
براي مطالعه ادامه اين مقاله نوشته عبدالرضا سعيدي كه در شماره 69 فصلنامه بوستان ادب به چاپ رسيده است بر روي فايل زير كليك كنيد.