میراث مکتوب- مقالۀ «سیه‌سار برنتابد پیه» نوشتۀ مریم میرشمسی، عضو هیئت مؤلفان لغت‌نامۀ بزرگ فارسی مؤسسۀ لغت‌نامۀ دهخدا، یکی از مقالات دوشمارۀ 82-83 «گزارش میراث» است.
در ابتدای این مقالۀ مختصر آمده است:
به هنگام بازخوانی بخشی از حرف «ب» لغت‌نامۀ بزرگ فارسی، در ذیل سرمدخل‌های «برتافتن» و «برتاویدن» به سه شاهد شعری برخوردم که مصراع دوم هر سه یک مَثَل است. پس از طرح اشکال با دیگر مؤلفان، بر سر میز تألیف لغت‌نامۀ بزرگ فارسی، و گشت‌وگذار و جست‌وجو در فرهنگ‌ها و منابع، به نتایج دست یافتیم که آن را در میان می‌گذاریم تا اهل فن نیز بر آن بیفزایند.
ابیات مورد استشهاد:
فرومایه چون سیرخورده بباشد
همه عیب جوید همه شرّ کاود
فرومایه آن به که بدحال باشد
ازیرا سیه‌سار پی برنتاود (ناصرخسرو)
سفله گردد ز مال و علم سفیه
که سیه‌سار برنتابد پیه (سنایی)
مگر نشنیدی این تنبیه هرگز
سیه‌سر برنتابد پیه هرگز (عطار)
نویسنده در ادامه به ارائۀ توضیحاتی دربارۀ معانی واژۀ «سیه‌سار» و عبارت «سیه‌سار برنتابد پیه» پرداخته است.
برای مطالعۀ متن کامل مقاله کلیک کنید.