میراث مکتوب- آثار نظم و نثر سعدی همگی دربردارندۀ حکمت و اخلاق هستند، توصیه ای که بی شک نیاز جامعۀ امروز است.
سعدی به مخاطبان خود پیام مدارا، مروت و انسانیت می‌دهد. توصیه‌ای که تنها به آثار شیخ اجل محدود نمی‌شود و از گذشته‌های دور پیام بزرگان‌مان بوده است. همان طور که خود سعدی هم در یکی از سروده‌هایش گفته: «سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز/ مرده آنست که نامش به نکویی نبرند». انسان و انسانیت به کار نیک زنده است و هر کسی مزین به چنین اخلاقی باشد می‌تواند نه تنها به نسل جوان، که به جامعه و کشور خود خدمت کند.
سعدی در عرصه شعر و ادبیات از جایگاه والایی برخوردار است، آنچنان که برخی جایگاه او را در غزل حتی بالاتر از جایگاهی می‌دانند که حافظ از آن خود ساخته است. سعدی بواسطه سفرهای متعدد، از تجربه‌های بسیاری هم برخوردار بود که همین مسأله به غنی‌تر شدن هر چه بیشتر آثار او انجامیده است. شاهد برگزاری مراسم‌های گرامیداشتی در شیراز و سایر شهرهای کشورمان هستیم. برخلاف برخی که معتقدند برگزاری چنین گرامیداشت‌هایی فایده چندانی ندارد، برآنم که در خلال برپایی این برنامه‌ها می‌توان از یافته‌های محققان و پژوهشگران ادبی مطلع شد. البته این پژوهش‌ها در صورتی مفید هستند که حرف جدیدی برای گفتن داشته باشند وگرنه تکرار مکررات بی‌فایده است. در چنین صورتی می‌توان مخاطبان را به سوی چیزی هدایت کرد که نسل جوان مدت هاست آن را گم کرده است. بی‌هویتی، چیزی است که نسل جوان می‌تواند در مطالعه گنجینه‌هایی همچون بوستان و گلستان به دست آورد. باید تلاش شود تا جوانانمان با مفاخر خود آشنا شوند و بدانند چه بزرگانی بر گردن آنها حق داشته و این کشور را ساخته‌اند. مفاخر ادبی و فرهنگی ما نمادی از حیثیت ما ایرانیان هستند. همان قدر که خودمان به وجود آنان افتخار می‌کنیم باید کاری کنیم تا جهانیان هم با گنجینه‌های فرهنگی‌مان آشنا شوند.
منبع: روزنامۀ ایران