میراث مکتوب- قرآن موجود در موزه توپقاپی استانبول، کهن‌ترین دستنویس بر جای مانده از قرآن کریم است که همراه با ترجمه و تفسیر فارسی به خط کوفی ایرانی در قرن پنجم هجری نوشته شده است. این نسخۀ شریف که نزدیک به هزار سال قدمت دارد، جلد هشتم از یک دورۀ 14 جلدی است و بقیه مجلدات آن در حوادث روزگار از میان رفته است.
کتابت و تذهیب این اثر نفیس را عثمان بن حسین وراق غزنوی در سال 484 هجری قمری به انجام رسانده و اصل این نسخه در کتابخانۀ کاخ موزۀ توپقاپی محفوظ است.
چاپ نسخه برگردان این نسخه در اندازه اصلی، به کوشش کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی با همکاری کاخ موزه توپقاپی استانبول در لباسی فاخر و مقدمه‌ای تحقیقی منتشر شده است.
سید شمس‌الدین بزاز جزایری با بررسی این نسخه کتابی با عنوان «رسم الخط کوفی پیرآموز و تحقیقی پیرامون خط شناسی» تألیف کرده است. نویسندۀ کتاب، در بخش اول به کلیات پژوهش پرداخته است. در فصل دوم که کتابشناسی است ابتدا به معرفی نسخه و کاتب آن (عثمان بن حسین وراق غزنوی) پرداخته و سپس تذهیب نسخه، کتیبه‌ها، خط و خوشنویسی نسخه، صفحه‌آرایی نسخه و تفاوت ارزشی متن قرآنی و متن فارسی را آورده است. در ادامه و در فصل سوم به تاریخچه خط و خوشنویسی پرداخته و در همین فصل رسم الخط پیرآموز را آورده است.
کتاب «رسم الخط کوفی پیرآموز و تحقیقی پیرامون خط شناسی» در 82 صفحه از سوی انتشارات آنوشا مهر در ساری به قیمت 10 هزار تومان و در 1000 نسخه منتشر شده است.