کد خبر:9884
پ
khameyar_2

رسالۀ فقه منظوم فارسی سرودۀ حیرتی

پیش از این در مقالۀ دیگری که در شمارۀ نخست فصلنامۀ نقد کتاب فقه و حقوق منتشر شد، منظومه ای فارسی را در اصول و فروع دین تصحیح کردیم که در دورۀ صفوی سروده شده و سرایندۀ آن شاعری به نام حافظی بوده است.

میراث مکتوب – پیش از این در مقالۀ دیگری که در شمارۀ نخست فصلنامۀ نقد کتاب فقه و حقوق منتشر شد، منظومه ای فارسی را در اصول و فروع دین تصحیح کردیم که در دورۀ صفوی سروده شده و سرایندۀ آن شاعری به نام حافظی بوده است.

در مقدمۀ همان مقاله، چند منظومۀ فارسی دیگر در فقه شیعی را معرفی کردیم که متعلق به دورۀ صفوی و پس از آن بوده اند. در میان منظومه های معرفی شده، به منظومه ای از دورۀ صفوی و مورخ 945 ق اشاره کردیم که نسخه ای از آن در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی نگهداری می شود و در فهرست نسخه های خطی کتابخانه، سرودۀ شاعری ناشناس معرفی شده است. چندی پس از انتشار آن مقاله و در پی بازخوانی متن کامل این منظومه، پی بردیم که سرایندۀ آن، تخلص خود را «حیرتی» بیان کرده است.

متن کامل این مقاله نوشتۀ احمد خامه یار که در فصلنامۀ نقد کتاب فقه و حقوق (سال دوم، شمارۀ 6، تابستان 1395) منتشر شده است اینجا بخوانید.

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید

مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب
تهران، خیابان انقلاب اسلامی، بین خیابان ابوریحان و خیابان دانشگاه، شمارۀ 1182 (ساختمان فروردین)، طبقۀ دوم، واحد 8 ، روابط عمومی مؤسسه پژوهی میراث مکتوب؛ صندوق پستی: 569-13185
02166490612