کد خبر:1730
پ
bbannaer

دکتر جوینی مردی شریف، خلیق و قدرشناس بود

آشنایی من با مرحوم جوینی به سال ۱۳۴۸ برمی گردد زمانی که من تازه به عنوان استادیار زبان شناسی در دانشگاه تهران استخدام شده بودم.

میراث مکتوب- آشنایی من با مرحوم جوینی به سال ۱۳۴۸ برمی گردد زمانی که من تازه به عنوان استادیار زبان‌شناسی در دانشگاه تهران استخدام شده بودم. ایشان و آقایان برات زنجانی و حسین بهزادی اندوهجردی اسکندری که آن وقت معمّم بود ولی گاهی با کت و شلوار ظاهر می شد و مرحوم افراسیابی که این دو تن از شیراز می آمدند و چند تن دیگر دانشجوی دوره دکتری ادبیات فارسی بودند. دانشگاه برای رشته دکتری ادبیات فارسی دو واحد زبان شناسی گذاشته بود و در آن سال من عهده دار تدریس آن بودم. قبل از من همکارم دکتر هرمز میلانیان این درس را تدریس می کرد و دکتر شفیعی کدکنی هم دانشجوی آن دوره بود و دو اصطلاح محور عمودی و افقی که از اصطلاحات بسیار متداول در زبان شناسی است از آن کلاس و آن دوره به نوشته های ادبی راه یافت.
این آشنایی از آن زمان به دوستی بدل شد و ایشان چندی بعد به استخدام رشته ادبیات فارسی دانشگاه تهران درآمد و چند متن خوب و ماندنی را تصحیح کرد که نسخه های همه آنها در آستان قدس رضوی بود و جوینی به علت خراسانی بودن و آشنایی با آن کتابخانه توانسته بود آنها را از هفت بند کتابخانه آستان قدس بیرون بکشد و چاپ کند. یکی از آنها فرهنگ عربی به فارسی مصادراللغه بود که تنها شامل بخش افعال ثلاثی مزید بود. دیگر ترجمه مفردات قرآن بود. دیگر ترجمه ای از نهج البلاغه بود که زبان آن ویژگیهای گویش های مرکزی ایران را نشان می داد. البته بعد نسخه کهن تری از این کتاب با تاریخ کتابت ۸۸۲ در کتابخانه وزیری پیدا شد و علی صفری آق‌قلعه آن را در شماره ۱۴ – ۱۳ (۱۳۸۶) گزارش میراث معرفی کرد. دکتر جوینی علاوه بر این سه متن که نسخه های آنها منحصر به فرد بود تفسیر نسفی را نیز که نسخه اساس آن در آستان قدس بود تصحیح و چاپ کرد. جز این به چاپ نسخه فلورانس از شاهنامه اقدام کرد که چهار جلد آن چاپ شد و ظاهراً دو جلد آن باقی مانده بود. بعضی داستان های شاهنامه را نیز مستقلا همراه با شرح لغات و برگردان به نثر چاپ کرد.
دکتر جوینی مردی شریف، خلیق و قدرشناس بود. همیشه یک نسخه از کتابهای خود را پس از خروج از چاپ امضا می کرد و به دفتر زبان شناسی می آورد و مرا از خواندن آنها بهره مند می کرد.
هرسال از برای تبریک نوروز تلفنی بنده را شرمنده می کرد. آخرین باری که صدای او را شنیدم چندماه پیش بود که رساله تحقیق در کتاب المصادر ابوبکر بستی از چاپ خارج شده بود و به مناسبت آنکه کتاب المصادر بستی از منابع مصادر اللغه بود و در آن رساله ذکر خیری از وی کرده بودم نسخه ای از آن رساله را همراه با شماره ۴ مجله فرهنگ نویسی برایش فرستادم.
دکتر جوینی همه نقدهای آثار خود را فوراً جواب می داد. یکی از همکاران ما در فرهنگستان رساله ای در نقد تفسیر نسفی نوشته بود و متن چاپی مصحح دکتر جوینی را با نسخه اساس او مقابله کرده و بدخوانیهای در آن پیدا کرده بود. من از او خواهش کرده بودم که فعلا این رساله را چاپ نکند.
روحش شاد و یاد او به خیر باد.
دکتر علی‌اشرف صادقی
ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید

مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب
تهران، خیابان انقلاب اسلامی، بین خیابان ابوریحان و خیابان دانشگاه، شمارۀ 1182 (ساختمان فروردین)، طبقۀ دوم، واحد 8 ، روابط عمومی مؤسسه پژوهی میراث مکتوب؛ صندوق پستی: 569-13185
02166490612