میراث مکتوب – سفینۀ تبریز یكی از با ارزش ترین مجموعه های خطی موجود در زبان فارسی است.
در این مجموعه حدود 209 كتاب و رساله متنوع در تاریخ، نجوم، لغت، حدیث، فقه، كلام، تصوف و… و نیز دیوان های شعر بسیاری از شاعران نامی و بی نام گردآوری و كتابت شده است. همچنین ابیات پراكنده فراوانی از شاعران و نویسندگان مختلف در خلال دیگر آثار این مجموعه آمده است. یكی از دیوان های شعر این مجموعه، مربوط به ظهیرالدین فاریابی از شاعران تاثیرگذار قرن ششم هجری است. دیوان موجود در این مجموعه، افزونی هایی نسبت به دیوان چاپی مصحَح استاد امیرحسن یزدگردی در انواع شعر مانند قصیده، قطعه، رباعی و نیز ابیاتی در خلال شعرها دارد. این مقاله در پی مقابله سفینه تبریز و دیوان چاپی ظهیر و نیز معرفی این گونه اشعار است.
متن کامل این مقاله نوشتۀ حسین جلال پور که در فصلنامۀ مجلۀ متن شناسی ادب فارسی (سال هفتم، شماره 1، بهار 1394) منتشر شده است اینجا بخوانید.