میراث مکتوب – یکی از کاستی های دانش نسخه شناسی، کمبود اصطلاحات برای اشاره به ویژگیهای سبک شناسانۀ مندرج در نسخهها است.
برای این کار باید اصطلاحات ادوار پیشین را شناسایی کرده و به کار برد و همچنین در برخی موارد میتوان برای ساخت اصطلاحات جدید، از اصطلاحات پیشین با تغییراتی بهره گیری کرد. در مقالۀ کنونی به توصیف گونهای از سرلوحهها پرداخته شده که دارای دو کتیبه (لوح) هستند و پیشتر برای نامیدن آنها اصطلاحی نداشتیم. با توجه به ویژگی این سرلوحهها، اصطلاح «دو لوح» برای آنها برگزیده شد و در ساخت این اصطلاح، نگاهی به اصطلاح قدیمی «چهار لوح» داشتهایم.
ادامۀ این مقاله نوشتۀ علی صفری آق قلعه که در شمارۀ دوم نامه بهارستان منتشر شده است اینجا بخوانید.