در نامۀ منصور واعظی، دبیرکل وقت شورای فرهنگ عمومی به اکبر ایرانی، مدیرعامل این مرکز، آمده است:
«بازگشت به نامۀ شمارۀ ۷۵۲۱۵ مورخ ۱۶/۱/۹۰ درخصوص پیشنهاد نامگذاری «روز میراث مکتوب» به اطلاع می رساند، پیشنهاد مذکور پس از تائید در کمیسیون نامگذاری روزهای خاص، درجلسۀ ۵۵۲ و ۵۵۳ مورخ ۲۱/۴/۹۰ و ۴/۵/۹۰ شورای فرهنگ عمومی با عنوان«روز اسناد ملی و میراث مکتوب» برای درج در ضمیمه تقویم به تصویب رسید…»
پس از تصویب روز «اسناد ملی و میراث مکتوب» بسیاری از مؤسسات مرتبط همچون سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی، کتابخانه و موزۀ ملک، کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی و … به سهم خود سعی در ارج نهادن به این روز کرده اند.
مرکز پژوهشی میراث مکتوب نیز همزمان با روز ۱۹ اردیبهشت و تقارن آن با نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، برگزاری نشست هایی را در دستور کار خود قرار داد که از آن جمله می توان به نشست «میراث مکتوب و همگانی شدن» با حضور اکبر ایرانی، مدیرعامل مرکز پژوهشی میراث مکتوب، منصور صفت گل، پژوهشگر و استاد دانشگاه، محمود عابدی، رئیس گروه تصحیح فرهنگستان زبان و ادب فارسی، احد فرامرز قراملکی، استاد دانشگاه و جمشید کیانفر، پژوهشگر در سال ۱۳۹۱و نشست «بزرگداشت زنده یاد حسن لاهوتی» با حضور اکبر ایرانی، محمدجعفر یاحقی و محمدحسین ساکت در سال ۱۳۹۲ در سرای اهل قلم بیست و پنجمین و بیست و ششمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران اشاره کرد.
در سال جاری نیز مرکز پژوهشی میراث مکتوب در نظر دارد در روز اسناد و میراث مکتوب از مثنوی معنوی (دورۀ چهارجلدی) آخرین تصحیح رینولد .ا. نیکلسون، و مقابلۀ مجدد با نسخۀ قونیه با تصحیح مجدد و ترجمۀ زنده یاد حسن لاهوتی در سرای اهل قلم بیست و هفتمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران رونمایی کند.
اکبر ایرانی در بخشی از یادداشتی که به مناسبت روز اسناد و میراث مکتوب با عنوان «به پیشواز روز اسناد ملی و میراث مکتوب» در وب سایت مرکز پژوهشی میراث مکتوب قرار گرفت دربارۀ اهمیت این روز و جایگاه نسخ خطی بیان می کند: «توجه به دستاوردهای ذوقی و فکری آباء و اجدادی، می‌باید برای تحکیم و تقویت هویت فرهنگی، دینی و ملی مان، هرچه بیشتر ادامه یابد.
وجود این گنجینه های گهربار در میان مردم و مراکز فرهنگی، کتابخانه ها، مساجد، مدارس قدیمی و موزه ها، مایۀ سربلندی و افتخار ما ایرانیان است. این افتخار اتمام حجتی است برای نسل امروز تا بداند و دریابد که ما ملتی هستیم با اراده، خلاق و صاحب استعدادهای فوق العاده. اگر بخواهیم، می توانیم؛ چنانکه خواجه نصیرالدین طوسیها و خواجه رشیدالدین‌ها و شیخ بهایی‌ها و دیگران توانستند و تا این زمان موجب عزت و سرافرازی بسیار برای ایرانیان شده اند.
کاهلی ما و فرصت‌طلبی آنان: به نام ما به کام دیگران
طبعاً اگر سستی و کاهلی کنیم، پروژۀ مصادرۀ مفاخر علمی، فرهنگی و هنری ما، نیز هویت، تاریخ و حتی زبان ما را پی ریزی و پی گیری می کنند و هیچ بعید نیست که حتی در سازمان فرهنگی یونسکو به نام خود به ثبت رسانند؛ همان طور که سستی، نادانی و بی‌لیاقتی شاهان دودمان قاجار و پهلوی موجب شد مواریث فرهنگی، نسخ نفیس خطی، آثار باستانی و اشیاء عتیقه نفیس کشورمان، به یغما برود و زینت‌بخش موزه های لوور و متروپلیتن و لندن و… شود. این قصۀ «به نام ما و به کام دیگران» تا کی ادامه خواهد یافت؟ سکۀ مولانا را ترکها ضرب کردند و مثنوی او را به ترکی پراکندند. آثار تاریخی و مفاخر فرهنگی ایران، شده است مایۀ شیرین‌کامی و رونق کسب دیگران. به قول حضرت سعدی – علیه الرحمه:
ای که دستت می رسد کاری بکن
پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار
نکند که غفلت و جهالت حاکمان اعصار گذشته را خود نکوهش کنیم، ولی به اهمال، دست روی دست گذاشته، خبر خروج هزاران شیء عتیقه از منطقه باستانی جیرفت را از اخبار بلندگوهای خارجی بشنویم. مباد که بشنویم فلان نسخۀ خطی را فلان کتابخانه نخرید چون وسعش نرسید، و به طریقی از کشور بیرون رفت.