میراث مکتوب – تنبیه النائمین نام کتابی است درسه بخش، نامه عبدالبهاء به عمهٔ ناتنی اش عزیه نوری شاه سلطان خانم مشهور به عِزیه خانم، پاسخ وی مشهور به رسالهٔ عمّه، و در انتها موعظه‌ای از نویسنده‌ای ازلی شیخ احمد روحی کرمانی.
این متن را عزیّه خانم، در پاسخ به نامه عباس افندی برادرزاده اش، و در رد ادعای برادرش میرزاحسینعلی معروف به بهاءالله، مبنی بر «من یظهره الله» بودن وی، نوشته است. این نسخه شامل مقدمه ای (نویسنده نامعلوم)، متن نامه عباس افندی (پسر میرزاحسینعلی بهاءالله)، خطبه و رساله ردّیه حاجی میرزا احمد کرمانی نیز هست.
پس از آنکه بهاءالله خود را من یظهره‌الله معرفی کرد عده‌ای از بابیان با او مخالفت کردند و ردیه‌هایی در مخالفت با او نگاشتند. یکی از آنها عزیه خانم، خواهر تنی بهاءالله، خواهر ناتنی و از طرفداران سرسخت یحیی صبح ازل بود. او در رد ادعای وی رساله‌ای در جواب نامه عبدالبهاء نگاشت که بعدها با عنوان تنبیه النائمین به همراه ۲ بخش دیگر چاپ شد.
بخش دوم کتاب، پاسخ عزیه خانم نوری به عبدالبهاء، ردیهٔ تندی است بر بهاءالله. عزیه در رد ادعای عبدالبهاء مبنی بر درس‌ناخواندگی بهاءالله با ارائه شواهدی این مورد را رد می‌کند و از درس خواندن بهاءالله و هم‌نشینی او با علما و عرفا یاد می‌کند.
آنچه در این کتاب آمده، شمایی از رویکردهایی است که دو گروه ازلیان و بهائیان برای نشان دادن نادرستی باورهای یکدیگر درباره چگونگی ادامه ی تعالیم میرزا علی محمد باب به دست می دادند. بهائیان بر آن بودند که زمان عمل به تعالیم باب گذشته و اکنون به آموزه های بهائی باید نظر داشت. ازلیان نیز با تاکید بر اموزه های باب، تعالیم بهائی را بدعتی آشکار میدانستند.
بخش نخست این کتاب نوشته عباس افندی(عبدالبهاء) است که در زمان نگارشش به تازگی پیشوایی بهائیان را به دست گرفته بود و بخش دوم و سوم کتاب نیز گویای سخنان ازلیان در پاسخ به دعاوی بهائیان است.
تنبیه النائمین (نمودی از گفتگوها و مناظرات ازلیان و بهائیان) به كوشش سید مقداد نبوی رضوی، تهران، نگاه معاصر، 520 صفحه ، قطع: رقعی، بها: 320000 ریال، 1394.