میراث مکتوب – ژرفا و گستردگی مفهوم عشق در نزد عرفا از یک سو و رازگونگی و بیان ناپذیری آن از سوی دیگر موجب اهمیت و ارجمندی این مفهوم در عرفان و تصوف شده است به گونه ای که از همان ابتدا ایشان برای توصیف و بیان آن متوسل به زبان خاص خود شده اند، در این میان استعاره از جهت قابلیت های تصویرگری و انتقال، مهم ترین ابزار زبانی در ذکر تجربه های بیان ناپذیر عارفان بوده است.
کتاب حاضر برگ دیگری از جستجوگری های دور از دامن در باب شناخت و تحوۀ تلقی صوفیان از «عشق» است که نگارندۀ آن تلاش دارد با به کار گیری «نظریۀ استعاره شناختی» شبکه ها و سامانه های استعاری خرد و کلان عشق را در ذهنيت عرفایی چون خواجه احمد غزالی، عین القضات و … ترسیم کند و چگونگی ادراک ایشان از این مفهوم را تحلیل و تبیین نماید.
در فصل نخست این اثر به منظور فراهم ساختن چشم انداز و پیش زمینه ای از نظریۀ استعاره شناختی چارچوب نظری تبیین شده، فصل دوم به بررسی «عشق» و «محبت» در آثار عرفانی منثور از قرن دوم تا هشتم هجری اختصاص یافته و در فصل سوم نظام های استعاری عشق در پنج متن سوانح العشاق، تمهیدات، عبهر العاشقین، لوایح و لمعات بررسی شده است.
هاشمی، زهره، عشق صوفیانه در آینه استعاره (نظام های استعاری عشق در متون عرفانی منثور براساس نظریه استعاره شناختی)، تهران، علمی، 389 صفحه، قطع: وزیری، بها: 395000 ریال، 1397.