در آغاز کتاب، دیباچۀ مترجم را می‌خوانیم که مترجم در بخشی از آن به معرفی نویسندۀ کتاب که همانا محمدبن حسن حر عاملی است می‌‌پردازد. عاملی فقیه و محدث امامی مذهب سدۀ یازدهم هجری است که در روستای مشغر در جبل عامل لبنان زاده شد. بنا به قولی نسب وی به حر بن یزید ریاحی می‌رسد. وی که تا چهل سالگی در جبل عامل می‌زیست دو بار به حج رفت و پسانتر راهی طوس شد و تا زمان مرگ در آنجا ماند و به تدریس و تالیف پرداخت.
عاملی یک بار نیز به اصفهان رفت و علامه مجلسی را ملاقات کرد و از او اجازۀ روایت گرفت. شاه سلیمان صفوی به وی سمت قاضی‌القضاتی و شیخ‌الاسلامی خراسان را پیشنهاد کرد اما وی نپذیرفت. عاملی سرانجام در 1104 هجری در مشهد درگذشت و در صحن عتیق حرم رضوی به خاک سپرده شد.
عربی در ادامه از کتاب می‌نویسد که این کتاب در اصل یکی از مهم‌ترین نوشته‌های کوتاه حر عاملی است که تاکنون چنانکه باید به آن توجهی نشده است؛ کتابی که شیخ عاملی آن را در پاسخ به یکی از عالمان معاصر خود در رد ادعای او مبنی بر تحریف قرآن و اینکه به متواتر بودن قرآن خدشه وارد می‌کرد، نگاشته است.
این کتاب در چهار فصل تنظیم شده است. فصل نخست در اثبات تواتر قرآن است. دومین فصل دربارۀ اخباری است که بر سلامت قرآن از تحریف دلالت دارند. فصل سوم در بیان شبهات نویسندۀ معاصر دربارۀ جمع قرآن و اختلاف قاریان است. در پایان فصل چهارم است که در بیان شبهات و دفاع از تواتر قرآن است.
مترجم در بخش‌هایی از دیباچه به صورت چکیده وار مدعیات اصلی نویسندۀ گمنامی که معاصر شیخ عاملی بوده را ارائه کرده و سپس در ادامه پاسخ ها و ارزیابی های شیخ عاملی را آورده است.
اين كتاب در شمارگان 500 نسخه به چاپ رسيده است.
محمد بن الحسن الحر العاملی، رساله در اثبات تواتر قرآن، ترجمه مریم سادات عربی، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 153 صفحه، 1392.
براي مشاهده مقدمه اين كتاب بر روی فايل زير كليك كنيد.