میراث مکتوب – بهارستان جامی (پژوهشی در سرچشمه های حکایات و اقوال حکیمانه) با شرح و مقدمۀ دکتر وحید سبزیان پور و فرزانه فتاحیان منتشر شد.
نورالدین (عمادالدین) ابوالبرکات، عبدالرحمان بن نظام الدین احمد بن محمد متخلص به جامی ، شاعر، نویسنده، عارف و دانشمند نام آور و خاتم الشعرای بزرگ پارسی گوی سدۀ (9 ق/ 15م) است. پدر او نطام الدین احمد از مشاهیر اهل علم و تقوا و منسوب به محلۀ دشت اصفهان بود که به سبب برخی حوادث زمان به ولایت جام مهاجرت کرد و در قصبه خرجرد ساکن شد و به کار قضا پرداخت. عبدالرحمان در ابتدا تخلص دشتی را برگزید. سپس به سبب تولد در ولایت جام و نیز به سبب ارادت به شیخ الاسلام احمد جام، معروف به ژنده پیل، تخلص جامی را برگزید.
آثارجامی شامل دو بخش است: نظم و نثر. نثر جامی شامل بهارستان و منشأت است و نظم او مشتمل بر مثنوی هفت اورنگ و دیوان های سه گانه.
بهارستان به عنوان یکی از آثار ارزشمند ادب فارسی، دربرگیرندۀ داستان ها و سخنان حکیمانۀ بسیاری است که منشأ و منبع بسیاری از آنها، عربی و برخی از آنها منقول از ایرانیان باستان است. جامی طبق سنت داستان نویسی کهن پارسی، حکایات و داستان های خود را از متون فارسی و عربی پیش از خود گرفته است.
وی نه تنها اشاره ای به سرچشمۀ این حکایت ها نکرده، بلکه ادعا کرده که از سخن هیچ کس بهره نبرده است. در این پژوهش سرچشمۀ 109 حکایت و سخن حکیمانه از 165 حکایت و حکمت موجود در بهارستان، در منابع عربی و نیز منبع 42 مورد از این حکایات در منابع فارسی قبل از جامی یافت شده است .
بهارستان کتابی ارزشمند و تأثیرگذار در ادب فارسی است؛ علاوه بر اینکه داستان سرایان بعد از او ، از حکایت های آن بهره برده اند، بسیاری از عبارت ها و ابیات او به صورت ضرب المثل متداول شده است.
کتاب حاضر بر اساس نسخۀ وین 1846 و افست تهران 1348 به رشتۀ تحریر درآمده است.
سبزیان پور، وحید، فتاحیان، فرزانه، بهارستان جامی (پژوهشی در سرچشمه های حکایت و اقوال حکیمانه)، تهران، یار دانش، 265 صفحه، شمارگان: 1000 نسخه، 1392.