در این نشست دکتر سید صادق سجادی، سید علی آل داود و غلامرضا امیرخانی دربارۀ ویژگی‌های سبکی آثار حافظ ابرو سخنرانی خواهند کرد.
این نشست در روز دوشنبه ۶ آبان از ساعت ۱۰ صبح در بزرگراه حقانی ابتدای خیابان کوشا، ساختمان آرشیو ملی، طبقۀ هفتم، سالن کنفرانس برگزار خواهد شد.
درباره حافظ ابرو
شهاب‌الدین عبدالله بن لطف‌الله بهدادینى خوافى معروف به «حافظ ابرو» از مورخان بزرگ ایران در پایان قرن هشتم و آغاز قرن نهم هجرى است. اصلش از بهدادین خواف بود ولى مدتى مدید در هرات اقامت گزید. در همدان به تحصیل پرداخت و از جوانى در شمار دبیران امیرتیمور درآمد و سپس ملازم خدمت شاهرخ و پسرش بایسنقر میرزا گردید و به‌نام آنان به تألیف و تصنیف اشتغال داشت تا در سال ۸۳۳هـ. در محّل سرچم نزدیک زنجان بدرود حیات گفت و در زنجان مدفون گشت.
وى مورخى موثق و در ضبط وقایع دقیق بود. مهم‌ترین اثرش «مجمع‌التواریخ سلطانى» در چهار مجلد است که یک تاریخ عمومى است و «زبدهالتواریخ» مجلد چهارم از همین کتاب است که از مرگ سلطان ابوسعید (۶۳۷هـ) تا وقایع سال ۸۳۰هـ. را دربر دارد. اثر دیگرش «ذیل جامع‌التواریخ رشیدى» است که در آن حوادث بعد از مرگ غازان‌خان تا وقایع سال ۷۹۵ ضبط شده است. کتاب مشهور دیگر حافظ ابرو جغرافیاى او است در دو مجلد، جلد اول در شرح ممالک ربع سکون و دریاها و رودها و کوه‌ها و بیابان‌ها و جلد دوم حاوى اطلاعاتى دربارهٔ خراسان و حکام و سلاطین آن از ابتداى فتح سپاهیان عرب تا دوران تیمور و حوادث دوران سلطنت شاهرخ تا سال ۸۲۳هـ.
نثر حافظ ابرو در همهٔ این آثار بسیار روان و خالى از تکلف است و او توجه خود را بیشتر معطوف به بیان مطالب و سعى در درستى آنها کرده است و شاید به همین سبب است که خطاهاى جارى در انشاء مؤلفان عهد تیمورى کم‌تر بر قلم او رفته است.
توضیح تصویر:تصویری از جامع التواریخ تکمیل شده توسط حافظ ابرو.نسخه ۱۶۵۳ کتابخانه توپقاپی سرای، مورخ ۷۱۴