میراث مکتوب – الإشارات و التنبیهات واپسین اثر شیخ الرئیس ابوعلی حسین بن عبدلله بن سینا (370 – 428 ق) است. قرن ششم و هفتم، دورۀ اوج اعتنا به اشارات از سوی موافقان و مخالفان ابن سیناست. مشهورترین اثری که در ردّ و نقد اشارات شکل گرفت، شرحِ انتقادی فخرالدّین محمد بن عمر رازی (543- 606 ق) است. حلّ مشکلات کتاب الاشارات و التنبیهات مشهور به شرح اشارات نیز مهمترین اثر فلسفی خواجه نصیرالدّین طوسی است که وی در آن به ردّ اشکالات رازی بر اشارات پرداخته است. یکی از نکته هایی که در شرح اشارات طوسی شایان توجّه است، تأمل وی در اختلاف نسخه های اشارات و اشارۀ او به اختلافات نسخۀ خود با نسخۀ فخر رازی است. این طرح به استخراج این اختلاف نسخ و نقش آ نها در شرح و تحلیل فلسفی عبارات ابن سینا درا شارات می پردازد.
در این طرح، نخست شرح اشارات طوسی به طور کامل قرائت و کلیۀ مواردی که وی به اختلاف نسخۀ خود از اشارات با نسخۀ فخر رازی اشاره کرده، استخراج می شود. سپس به نقش این اختلا ف نسخه ها در شرح و تفسیرهای متفاوت طوسی و رازی از کلام ابن سینا در اشارات پرداخته می شود و با روش های تحلیل متن، قوت و استحکام و ترجیح ضبط هر یک از نسخه ها بررسی و گزارش می شود.
در این طرح، نخست شرح اشارات طوسی به طور کامل قرائت و کلیۀ مواردی که وی به اختلاف نسخۀ خود از اشارات با نسخۀ فخر رازی اشاره کرده، استخراج می شود. سپس به نقش این اختلا ف نسخه ها در شرح و تفسیرهای متفاوت طوسی و رازی از کلام ابن سینا در اشارات پرداخته می شود و با روش های تحلیل متن، قوت و استحکام و ترجیح ضبط هر یک از نسخه ها بررسی و گزارش می شود.
برای آشنایی بیشتر با این طرح پژوهشی بر روی گزینه دریافت فایل کلیک کنید.