میراث مکتوب – متونی که در زمان حیات مؤلفشان کتابت شده‌اند گاه این مزیت را داشته‌اند که با نظارت خود مؤلف استنساخ شوند. در این‌گونه موارد یک یا چند گواهی بر کتاب نوشته می‌شد که نشان‌دهنده نظارت مؤلف بر امر کتابت بوده است. این نظارت به صورت‌های مختلفی ثبت می‌شده است. یکی از این روش‌ها که در مطلب حاضر معرفی شده آن است که مولف چند سطر از ابتدا و چند سطر از انتهای نسخه را به خط خود نوشته است تا مشخص شود که کتابت با نظارت او آغاز شده و با نظارت اون نیز به پایان رسیده است.
این شیوه تاکنون در دو نسخه که متعلق به دوره تیموری هستند دیده شده است:
۱ – نقد النصوص از نورالدین عبدالرحمان جامی (د ۸۹۸ ق) با تاریخ ۸۹۰ ق. مجموعه بشیر آغا در کتابخانه سلیمانیه ترکیه، ش ۹۳/۱ کاتب نسخه مصطفی رومی احتمالاً از شاگردان رومی الاصل جامی بوده است.
۲ – مجموعه‌ای از کتاب‌ها و رسالات صائن‌الدین علی ترکه (د ۸۳۵ ق) کتابت شده میان سال های ۸۲۱ – ۸۴۱ ق. کتابخانه مجلس شورای اسلامی، ش ۱۰۱۹۶ کاتب نسخه یکی از شاگردان مؤلف به نام ظهیرالدین محمد است.
آنچه در بالا مطالعه کردید بخشی از مقاله «آراستن آغاز و انجام دستنویس به خط مولف» به قلم جواد بشری است که در دفتر هجدهم نشریه نامه بهارستان منتشر شده است.
متن کامل این مقاله را در فایل پایین مطالعه کنید.