میراث مکتوب – مقالۀ «حکایت منظوم زاهد و فردوسی در دیوان آذر بیگدلی» به قلم دکتر سجاد آیدنلو در شمارۀ 58 و 59 دوماهنامۀ گزارش میراث منتشر شده است.
در بخشی از این مقاله آمده است:
«نظامی عروضی نوشته است که پس از درگذشت فردوسی مذکری بود در طبران تعصب کرد و گفت من رها نکنم تا جنازۀ او در گورستان مسلمانان برند که او رافضی بود و هرچند مردمان بگفتند با آن دانشمندان درنگرفت. درون دروازه باغی بود ملک فردوسی او را در آن باغ دفن کردند.
ظاهراً این گزارش کوتاه در سال ها و سده های بعد دست مایۀ دوستداران فردوسی قرار گرفته است تا افسانه ای بسازند که طبق آن شیخی به بهانۀ اینکه حکیم توس مادح گبران بوده است، بر پیکر وی نماز نمی گزارد و شب هنگام او را به خواب می بیند که جامه ای فاخر و زیبا بر تن دارد و چون از حالش می پرسد پاسخ می شنود که خداوند شاعر را به سبب یک بیت توحیدی وی آمرزیده است.
متن کامل این مقاله را اینجا [1] بخوانید