ميراث مكتوب – دوسالی از دوران تحصیل من در دانشکدۀ حقوق گذشته بود که به سبب اجبار زندگی به کار پرداختم. کار در بنیاد فرهنگ ایران که چهار پنج سال پیش تأسیس شده بود و جای نخست آن در خیابان قوام السلطنه قرار داشت و سپس به بلوار، نزدیکی های بیمارستان پارس انتقال یافته بود. کسی که مرا به آنجا معرفی کرد و نزد شادروان دکتر خانلری وسایلی برانگیخت که با شروع به کار یک دانشجو موافقت نماید روان شاد حسین خدیوجم بود که نخست بار در یکی از دیدارهای عصرهای شنبۀ مجلۀ یغما با او آشنا شده بودم.
یک روز طبق قرار قبلی به بنیاد فرهنگ رفتم، شادروان خدیوجم با گفتن جملۀ معروف خود «الهی زنده باشی» مرا به رئیس وقت انتشارات بنیاد معرفی کرد. از همان روز کار در بنیاد را که در هفته دو یا سه روز بود شروع کردم.
آنچه در بالا مطالعه کردید بخشی از یادداشت «خانلری و بنیاد فرهنگ ایران» است که به مناسبت بیست و چهارمین سالگرد درگذشت دکتر پرویز ناتل خانلری به قلم سیدعلی آل داود در تازه ترین شمارۀ ماهنامۀ جهان کتاب (سال نوزدهم، شماره 3-5 (پیاپی 303)، خرداد تا مرداد 1393) منتشر شده است.
متن کامل این یادداشت را بر روی فایل پایین مطالعه کنید.