یکی از این دشواری‌ها به خاطر نبود نقطه در پایان جمله‌های پارسی باستان است. هنگام خواندن این متن‌ها است که به ارزش بالای این علامت کوچک پی می‌بریم و قدر آن را می‌دانیم. نبود نقطه باعث شده که آغاز و پایان جمله‌های سنگ‌نبشته‌ها آشکار نباشد.
دشواری دیگر آن است که برگردان متن‌ها طبق اصول ترجمه، یعنی جمله به جمله ارائه شده است، نه واژه به واژه. این دو عامل موجب شده‌اند که برای مطابقت واژه‌ای متن مقصد با برابر آن در متن مبدأ و اصولاً برای آسان‌تر کردن خواندن سنگنبشتههای پارسی باستان نیاز به در اختیار داشتن یک واژه‌نامه داشته باشیم.
ویژگی‌های این واژه نامه:
– واژه‌ها طبق ترتیب حروف الفبای فارسی که در فرهنگ‌های فارسی به کار می‌رود ارائه شده‌اند.
– در توصیف ویژگی‌های ساخت‌واری و نحوی واژه‌های پارسی باستان از اصطلاحات زبان شناختی بیشتر بهره برده شده است.
– شیوه‌ی تلفظ واژه‌ها با استفاده از الفبای آوایی بین‌المللی نشان داده شده است.
«واژه‌نامه سنگنبشتههای پارسی باستان: راهنمای نشانه‌های آوایی: اندیشه نگارها، کوته‌نوشت‌ها، اعداد به خط میخی» تألیف دکتر بشیر جم استادیار زبان‌شناسی دانشگاه شهرکرد از سوی انتشارات پازینه در سال ۹۲ منتشر شده است.