یوسف بن محمد بن یوسفی هروی اصلاً از اهل خواف بود. وی قسمت عمده‌ای از دوران حیاتش را در هرات گذراند و گفته اند که در اواخر زندگانی خود به هند رفت و در دربار ظهیرالدین بابر (بابور) (۹۳۷- ۹۱۲ هـ. ق) و همایون (۹۶۳- ۹۳۷ هـ. ق) به سر می‌برد و به نام آن دو چند کتاب تألیف کرده و مدّتی در همان دیار بود.