میراث مکتوب – تذکرة الشعرای دولتشاه سمرقندی از جمله تذکره های عمومی ای است که بعد از لباب الالباب محمد عوفی، دومین تذکرۀ موجود دربارۀ احوال شاعران و اشعار آنان به شمار می رود و با وجود اشتباهات تاریخی موجود در آن، پیوسته مورد مراجعۀ محققان بوده است.
دولتشاه تألیف این تذکره را در سال 982 ق. به پایان رساند و محتوای آن را بر یک مقدمه، هفت طبقه و یک خاتمه تنظیم کرد. به طوری که شرح احوال شاعران قرن نهم آن، مغتنم و حائز اهمیت است.
متن کامل این مقاله نوشتۀ هادی بیدکی، دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد که در شمارۀ 69 – 68 دوماهنامۀ گزارش میراث (دوماهنامۀ تخصصی اطلاع رسانی در حوزۀ نقد و تصحیح متون، نسخه شناسی و ایران شناسی، دورۀ دوم، سال نهم، شمارۀ اول و دوم، فروردین – تیر 1394) منتشر شده است اینجا [1]بخوانید.