میراث مکتوب – استاد محمدتقی مدرس رضوی در سال 1274 در مشهد به دنیا آمد. پدر و نیاکان او از زمان نادرشاه به بعد همه معلم و اهل علم بودند.
او هم سراسر عمر خود را صرف تحصیل و سپس تعلیم و تصحیح و نشر آثار پیشینیان کرد و کوشید چراغ معرفت را فروزان نگهدارد و جز این به این کاری نپرداخت. او این بخت را داشت که از نعمت پدری عالم و آگاه برخوردار بود و پدر برخلاف رسم زمانه فرزند را به مدرسۀ سبک جدید فرستاد و علاوه بر درسهای معمول، به فراگیری ریاضیات، نجوم و زبان فرانسه واداشت. او هم شوق فراوان برای یادگیری داشت، پس از آموختن مقدمات به نزد استادان مختلف رفت که از آن جمله بودند ادیب نیشابوری و محمد طاهری تنکابنی. او نزد این استادان به خواندن مغنی و مطول تفتازانی، شرح منظومۀ سبزواری، مقامات حریری، تحریر اصول اقلیدس، مجسطی بطلمیوس، شرح لمعه در فقه، قوانین در اصول، شرح هدایۀ صدر المتألهین، شرح اشارات و بصائر نصیریۀ نصیرالدین طوسی، طبیعیات شفا و کلیات قانون ابن سینا پرداخت.
متن کامل این مقاله نوشتۀ غلامحسین صدری افشار، تاریخنگار علم، مترجم و فرهنگ نویس که در شمارۀ 8 دوفصلنامۀ میراث علمی اسلام و ایران (سال چهارم، شمارۀ دوم، پاییز و زمستان 1394) منتشر شده است اینجا [1] بخوانید.