میراث مکتوب – عوارف المعارف شهاب الدین عمر سهروردی از امهات کتب صوفیه است که تأثیر آن بر عرفان و تصوف به طور کلی و چهارده فرقۀ منشعب از سهروردیه، چشمگیر است. ترجمه های فارسی این کتاب نیز در روند تأثیر عقاید فرقۀ سهروردیه و شکل گیری طریقت های منشعب از آن، اهمیت فراوانی دارد.
یکی از این ترجمه های تأثیرگذار و البته ناشناخته، ترجمۀ بزرگ عارف بزرگ سدۀ 7 – 8 ظهیرالدین عبدالرحمن شیرازی است که کهن ترین یا یکی از کهن ترین این ترجمه هاست. این ترجمه با وجود اهمیت فراوانش، هنوز تصحیح نشده و هیچ گونه چاپی از آن در دست نیست. همچنین در مورد این عارف بزرگ و ترجمه اش، تحقیق و پژوهشی درخور صورت نگرفته است.
متن کامل این مقاله نوشتۀ امید سروری که در شمارۀ جدید فصلنامه پيام بهارستان ، سال هفتم، شماره 25 منتشر شده است اینجا [1]بخوانید.