مصراع «شب تیره و گُرزهای گران» در شاهنامه دو بار از زبان رستم تکرار شده است.
بخش دومِ این مصراع در نسخه‌های شاهنامه «کرزهای کران» نوشته شده است و تقریباً همۀ چاپ‌کنندگان و مصحّحانِ این متن آن را «گُرزهای گران» خوانده‌اند که ترکیبی آشنا و پر‌کاربرد در سخن فردوسی است. یکی از مصحّحانِ شاهنامه در چاپ خویش این ترکیب را به «کُرزه‌های گران» تصحیحِ قیاسی کرده و «کُرزه» را در معنای «کشت‌زار» ناظر بر خوید و سبزه‌زارِ مذکور در هفت‌خانِ رستم دانسته‌اند. نگارنده با استفاده از دقّت و توجّهِ این مصحّح و رعایتِ نهایتِ احتیاط و احتمالِ علمی، صورتِ «کَرزهای گران» را پیش‌نهاد کرده و به اقتراحِ صاحب‌نظران گذاشته است. «کَرز» (karz) از واژه‌های گویشیِ خراسان (متداول در قاین) و در معنای «شکافِ بزرگ در کوه» است و «کَرزهای گران» به معنیِ «گودال‌ها و شکاف‌هایِ صعب‌العبورِ کوه‌ها» می‌تواند به گذشتن رستم از ناهمواری‌ها و مَغاک‌ها و کوه‌های مازندران در داستان هفت‌خان اشاره داشته باشد.
متن کامل این مقاله نوشتۀ دکتر سجاد آیدنلو را اینجا [1]بخوانید.