میراث مکتوب – طغرای مشهدی از شاعران، نویسندگان و مترسلان زبردست سدۀ یازدهم هجری است (صفا 1368 : 5 /1770) که در مشهد متولد گردید و در همانجا به تحصیل ادب پرداخت. 
او بعدها در عهد جهانگیرپادشاه (حک 1047 – 1037 ق) به هند مهاجرت نمود (خوشگو، سفینه، ص 814؛ صفا 8631: 5/0771 گلچین معانی 9631: 318) و بعد از گذشت چندی اقامت در دکن به دربار شاه جهان راه یافت. وی بعدها به سمت منشی دستگاه شاهزاده مرادبخش فرزند شاه جهان سرافراز گردید. (صفا 1368: 5/1770) و در ظل توجهات شاهزادۀ مذکور در رفاهیت احوال، اوضاع را به سر می برد و در رکاب او به سیر ممالک دکن می پرداخت (گوپاموی، تذکره، ص 489). در 1055 ق که شاهزادۀ مذکور به بلخ و بدخشان لشکرکشی نمود، طغرا با او همراه بود و رسالۀ مرآت الفتوحش را در توصیف این واقعه به نگارش درآورد.
متن کامل این مقاله نوشتۀ سیدرضا صداق حسینی که در تازه ترین شمارۀ دوماهنامۀ گزارش میراث (دوماهنامۀ تخصصی اطلاع رسانی در حوزۀ نقد و تصحیح متون، نسخه شناسی و ایران شناسی – دورۀ دوم، سال هشتم، شمارۀ سوم و چهارم مرداد – آبان 1393) منتشر شده است اینجا [1] بخوانید.