میراث مکتوب – انوری به عنوان یكی از سه پیامبر شعر فارسی، از دیرباز تاكنون، مورد توجه علاقه مندان و شارحان بوده است. 
نخستین كسی كه به شرح دیوان انوری روی آورد محمد بن داود علوی شادی آبادی است كه در نیمۀ دوم قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری قمری در مالوه (مندو) هند می زیسته است. شادی آبادی در شرح خود بیش از ششصد بیت از دیوان انوری را شرح كرده و بعضاً معادل های هندی برای لغات فارسی آورده است.
در مقالۀ حاضر، پس از توضیح دربارۀ نام و نسب و آثار شادی آبادی، ویژگی های درخور توجه شرح او بر دیوان انوری و برخی ملاحظات خاص و نقدهای احتمالی، به تفصیل آمده است.
متن کامل این مقاله نوشتۀ محمدرضا تركی و علی اصغر اسکندری که در مجلۀ شبه قاره شمارۀ سوم، پیاپی 3، پاییز ـ زمستان 1393 منتشر شده است اینجا [1] بخوانید.