میراث مکتوب – از دیوان بیشتر شاعران عهد غزنوی، دست‌‌نوشتۀ کهن و معتبری به دست نداریم. آنچه از آثار آنان به چاپ رسیده، غالباً بر اساس نسخه‌‌های متأخّر، تصحیح و عرضه شده است. 
در این چاپ‌ها به دلایل گوناگون خطاهایی راه یافته است که در لفظ و معنی، از صورت اصلی خود دور شده‌‌اند. از جملۀ این شاعران، فرّخی سیستانی است که در اهمّیّت و تأثیر او در شعر فارسی تردیدی نیست. ما در یک بررسی اجمالی با اتّکا به فرهنگ‌های کهن (لغت فرس، فرهنگ جهانگیری، فرهنگ رشیدی) و جُنگ بقعۀ شیخ صفی‌‌الدّین اردبیلی نشان داده‌‌ایم که کلماتی مانند «چمچاخ، هوازی، پهنه‌‌بازی، چاکانیدن، هندوان، بسغده» در دیوان چاپی فرّخی، دستخوش تحریف و تبدیل شده‌‌اند.
متن کامل این مقاله نوشتۀ محمود ندیمی هرندی و تهمینه عطائی کچوئی که در تازه ترین شمارۀ نشریۀ ادب فارسی (سال چهارم، شماره 1، بهار و تابستان 1393) منتشر شده است اینجا [1] بخوانید.