میراث مکتوب – استاد بزرگ تاریخ و ادب، دکتر محمدابراهیم باستانی پاریزی، در آغازین روزهای سال (1393) به تاریخ پیوست.
اغلب او را از طریق نوشته هایش که با طنز و حلاوتی خاص همراه بود می شناختیم و از قلم پیرایۀ او که سراسر شهد و شادی می افشاند و حوادث تلخ تاریخ را با طبع شوخ و شیرینش خواندنی می ساخت، اندرزها آموختیم و حکمت ها اندوختیم.
ادامه این مطلب نوشتۀ علی اکبر جعفری ندوشن که در شمارۀ 62 و 63 گزارش میراث منتشر شده است اینجا [1] بخوانید.