در واکاوی آثار تاریخی ادبی ایران باستان نیز به نشانه‌های روشن از این شیوۀ ادبی دست می یابیم. چنان که بخش آغازین اغلب کتیبه های دورۀ هخامنشی که مشتمل است بر ستایش اهورمزدا و معرفی پادشاه، حاکی از آن است که تنظیم کنندگان این کتیبه ها نیز درج درآمدی، ولو کوتاه، را در آغاز بیانیه های تاریخی سیاسی امری ضرور تلقی می کرده اند. تفحص آثار ادبی و کتیبه های دوره ساسانی نیز مبیّن آنست که نویسندگان این دوره هم همین شیوۀ تمهیدنویسی را به روش گذشتگان به کار می‌داشته‌اند.
ادامه اين مقاله نوشته منیره پویای ایرانی كه در ارج نامه استاد محمدعلی موحد منتشر شده است در فايل زير بخوانيد.
اخبار مرتبط
………………………………………………….
غزلی از مولانا [1]
قضا و مَقْضی از دیدگاه مولوی و ابن عربی [2]
وجهی از وجوه احوال و آثار حاج محمدآقا نخجوانی [3]
نسبت میان نظر و عمل به رأی مایستر اکهارت [4]
رفتارشناسی عشق در قابوس نامه [6]
ابراهیم پورداود و رستخیز ایران در جنگ اول جهانی [7]
در حُسنِ کار موحد و نقدِ ابن عربی [8]
بازبینی مکتوبات مولانا جلال الدّین بلخی رومی و نقد نقدهای آن [10]
شمس موحد [11]
مقبرة الشعرا و سابقۀ تاریخی آن [12]
ترجمه منظوم سخنان حضرت محمد (ص) [13]
خاتم و نقش پیدا و پنهان آن در بیتی از حافظ [14]
بررسی جایگاه شناسانه حافظ و مولوی در ارتباط با محیط اجتماعی [15]
نمونه ای نادر از سنجش زمان در کتاب هفتم دینکرد [16]
حافظانه های شهریار [17]
افول شمس تبریزی [18]
سکوت سعدی [20]
فرزانه حقیقت جو [21]
یادداشتی درباره ارج نامه دکتر محمدعلی موحد [23]
