شادروان استاد دکتر ابوالفضل مُصفّی در سال ۱۳۰۲ خورشیدی در تفرش چشم به جهان گشود. تحصیلات متوسطهٔ خود را در دبیرستان حکیم نظامی قم و دارالفنون تهران به پایان رسانید و سپس در سال ۱۳۲۵ پس از طی دورهٔ دانشسرای عالی تهران، موفق به اخذ درجهٔ لیسانس شد. وی در سال ۱۳۴۲ نیز دکترای ادبیات فارسی خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و فعالیت آموزشی خویش را در دبیرستان حکیم نظامی قم آغاز نمود.
رسالهٔ دکتری او با عنوان «اختران فلکی در شعر فارسی» زیر نظر استاد دکتر لطفعلی صورتگر تهیه شد و با درجهٔ عالی مورد دفاع قرار گرفت. دکتر مُصفّی در دوران تحصیل از محضر استادان برجسته و بزرگان ادب فارسی همچون بدیع‌الزمان فروزانفر، عباس اقبال آشتیانی، ملک‌الشعرای بهار، دکتر محمد معین، استاد رشید یاسمی و علامه علی‌اکبر دهخدا بهره برد. وی برادر بزرگ‌تر دکتر مظاهر مُصفّی، ادیب و قصیده‌سرای معاصر نیز بود.
این پژوهشگر پرتلاش، حافظ‌شناس نامدار، نویسنده‌ای توانا، آموزگاری دلسوز و شاعری آزاده، پس از دوره‌ای بیماری، در تاریخ ۲۱ شهریور ۱۳۸۶ دار فانی را وداع گفت و در بهشت معصومهٔ قم آرام گرفت.
مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب مفتخر است به مناسبت سالگرد درگذشت مفاخر، یاد و نام ایشان را زنده نگه دارد.
[1]