مقدمه
مرا دل پیر تعلیم است و من طفل زبان‌دانش
دم تسلیم سر عشرو سر زانو دبستانش
قصیده مرآت الصفای خاقانی که با نام «قصیده شینیه» شهرت یافته است از همان آغاز سرایش تاکنون، مورد توجه بیشتر شاعران به ویژه شاعران عارف‌مسلک قرار گرفته و استقبالهای بسیاری از آن در طول تاریخ ادبیات فارسی انجام پذیرفته که در تاریخ ادبیات فارسی کم‌نظیر است.
در شمـاره ۶۳-۶۴ فصلنامه میراث شهاب، گزارشی از ۱۱۰ استقبال از این قصیده مشهور از قرن ششم تا عصر حاضر با عنوان «پیر تعلیم» منتشر شد. اینک بعد از گذشت دو سال از انتشار آن مقاله، تکملهای شامل فهرست برخی دیگر از قصاید استقبالی و متن کامل قصیده شینیه شرعی شیرازی (قرن۱۱ق) در منقبت امام صادق(ع)به خوانندگان عرضه میشود.
شرعی شیرازی از عالمان و شاعران گمنام عصر صفویه است که از زندگی و اندیشه او اطلاع چندانی به دست ما نرسیده است. نسخه خطی دیوان اشعار او به شمـاره ۷۰۰۹ در کتابخانه مجلس شورای اسلامی موجود است.
در دیباچه این دیوان آمده است:
ابلغ البلغا و افصح الفصحا، بلبل گلشن معنی طرازی، ملاشرعی شیرازی… سعدی از سعادت همشهری‌بودنش بلبل گلستان مسرت و عرفی از میکده قرابتش باده‌نوشِ قرابه عشرت. درد ساغر خیالش آب روی طبع زلالی و صید ضعیف فکرش جلوه‌آموز غزال غزالی…
ادامه این یادداشت نوشته سیدرضا باقریان موحد را اینجا [1] بخوانید.