میراث مکتوب- سال‌هاست کسانی که دغدغه زبان فارسی دارند، درباره ورود بی‌حساب و کتاب واژه‌های فرنگی به زبان فارسی و استفاده مفرط از این واژه‌ها در گفت‌وگوها و زندگی روزمره مردم هشدار می‌دهند. گاه این استفاده از واژه‌های فرنگی که موجب دیرفهمی زبان هم می‌شود، دستمایه ویدئوهای طنز شده است؛ مثلا در فهرست غذاها و نوشیدنی‌ها در کافه‌ها و رستوران‌ها، خیلی از آن‌ها به دلیل نام فرنگی‌شان ناآشنا هستند.
از طرف دیگر موضوع حذف شکل و شمایل الفبای فارسی از زندگی شهری بارها و بارها مطرح شده است؛ اینکه دیگر در سطح شهر کمتر با حروف الفبای فارسی مواجه می‌شویم و حتی اسم شهرها در میدان‌های اصلی شهر را با حروف انگلیسی می‌بینیم یا واژه‌هایی که بر سردر مغازه‌ها و موسسه‌ها نقش بسته‌اند هم انگلیسی‌اند. البته وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چندباری قول داده است با این موضوع برخورد کند و حروف انگلیسی از سطح شهرها برچیده شود؛ موضوعی که عملا اتفاق نیفتاده است.
[1]
از سوی دیگر در سال‌های اخیر گاهی این مسئله از سوی برخی مطرح می‌شود که در فرایند جهانی شدن، زبان فارسی نمی‌تواند پاسخ‌گوی نیازهای جامعه باشد و گاه نیز برخی دلیل عقب‌ماندگی‌ها را زبان فارسی معرفی کرده و از آن فاصله می‌گیرند و استفاده از واژه‌های انگلیسی را نوعی فخر می‌پندارند. این مسئله در میان نوجوانان رواج بیشتری دارد؛ موضوعی که برخی آن را غریب و نگران‌کننده نمی‌دانند.
حالا محمود فتوحی رودمَعجَنی، استاد زبان و ادبیات فارسی در فرسته‌ای در کانال شخصی‌اش با اشتراک تصویری نوشته است: «چند سال آینده فارسی را خوب نخواهیم فهمید مگر اینکه انگلیسی بدانیم. در تابلوها و آگهی‌های بازرگانی شهر مشهد، زبان فارسی به زبان اردو و بنگالی خیلی شبیه شده است. زبان اردو آمیزه‌ای از هندی، فارسی، انگلیسی و عربی است.
آگهی ورزشی برای بانوان مشهدی به زبان اردو می‌ماند. این دگرشوندگی می‌تواند رهاورد شوق نوشوندگی و مدرن شدن باشد!»
منبع: ایسنا