میراث مکتوب – کیا ابوالحسن کوشیار بن لبان باشهری گیلانی ریاضیدان و اخترشناس برجسته ایرانی، در نیمه دوم قرن چهارم تا اوایل قرن پنجم هجری میزیسته است. از زندگی کوشیار اطلاع چندانی باقی نمانده ولی خوش بختانه بیشتر آثار او حفظ شده است. تولد کوشیار به احتمال زیاد در سال۳۵۲ یا ۳۵۳ هجری قمری و وفات او بین سالهای ۴۱۵ تا ۴۳۹ هجری قمری بوده است.
به نوشته استاد معین، واژه کوشیار در اصل گوشیار و مرکب از «گوش»، نام فرشته نگهبان چهارپایان سودمند در آیین زرتشتی، و پسوند «یار» است. معنی لغوی گوشیار، داده گوش یا کسی است که [ایزد] گوش، یار و یاور اوست. در زمان کوشیار هنوز بسیاری از مردم گیلان و طبرستان کیش زرتشتی را نگاه داشته بودند. پیشوند «کیا» هم برای او به کار می رفته که در شمال ایران وی‍ژه بزرگان و دانشمندان بوده است.
آنچه که در بالا مطالعه کردید بخشی از مقاله دکتر محمد باقری درباره کوشیار گیلانی است که در دومین همایش نقش دانشمندان ایرانی – اسلامی در پیشبرد علوم تجربی ارایه شد.
به نوشته استاد معین، واژه کوشیار در اصل گوشیار و مرکب از «گوش»، نام فرشته نگهبان چهارپایان سودمند در آیین زرتشتی، و پسوند «یار» است. معنی لغوی گوشیار، داده گوش یا کسی است که [ایزد] گوش، یار و یاور اوست. در زمان کوشیار هنوز بسیاری از مردم گیلان و طبرستان کیش زرتشتی را نگاه داشته بودند. پیشوند «کیا» هم برای او به کار می رفته که در شمال ایران وی‍ژه بزرگان و دانشمندان بوده است.
آنچه که در بالا مطالعه کردید بخشی از مقاله دکتر محمد باقری درباره کوشیار گیلانی است که در دومین همایش نقش دانشمندان ایرانی – اسلامی در پیشبرد علوم تجربی ارایه شد.
برای مطالعه متن کامل این مقاله بر روی دریافت فایل کلیک کنید
گزارش اجمالی افتتاحیه دومین همایش نقش دانشمندان ایرانی – اسلامی در پیشبرد علوم تجربی [1]
