میراث مکتوب- «رباعی خیام در بیاض هندوشاه نخجوانی» عنوان مقاله‌ای کوتاه از سید علی میرافضلی است که در دوشمارۀ 83-82 مجلۀ گزارش میراث به چاپ رسیده است.
در ابتدای این مقاله آمده است: «بخش عظیمی از منابع کهن رباعیات حکیم عمر خیام نیشابوری را جُنگ‌ها و سفینه‌های ادبی تشکیل می‌دهد. خوشبختانه، با شناسایی بیاضی ارجمند که نیمی از آن نگاشته و گردآوردۀ هندوشاه نخجوانی است، نور بیشتری به حوزۀ خیام‌پژوهی تابیده شده است. هندوشاه، نویسنده و شاعر سدۀ هفتم و اوایل سدۀ هشتم و مؤلف کتاب تجارب السلف، در مجموعه‌ای که به مرور زمان و در فاصلۀ سال‌های ۷۱۲ تا ۷۲۱ق گرد آورده، چندین رساله و مقادیر زیادی شعر فارسی و عربی را کتابت کرده است. دستنویس این بیاض، متعلق به کتابخانۀ اسعد افندی ترکیه است. معرفی مجمل این بیاض نخستین بار در مقاله‌ای که موسوی طبری و ایمانی به اتفاق نگاشته‌اند صورت گرفته است.»
میرافضلی با اشاره به وجود شعری در این بیاض که معزی نیشابوری در وصف عمر خیام سروده و تاکنون در هیچ منبعی بدان اشارتی نرفته است، ضمن ذکر این شعر، آن را شاهدی ارزنده برای تفسیر اشعار خیام دانسته است.
میرافضلی در ادامه نیز یک رباعی خیامی را که در بیاض هندوشاه آمده، ذکر کرده است که به گفتۀ وی، این بیاض، در حال حاضر، قدیم‌ترین منبع انتساب آن رباعی به خیام است.
برای خواندن متن کامل این مقالۀ کوتاه کلیک کنید. [1]