میراث مکتوب- در بعضی نسخ و چاپ‌های شاهنامه یا منابعِ منظوم و منثورِ دیگر، تک‌بیت‌ها یا دوبیت‌هایی به نام فردوسی آمده است که پشتوانۀ استواری در دست‌نویس‌های کهن و معتبرِ شاهنامه ندارد و از این روی سرودۀ فردوسی نیست، ولی به دلایلی مانند: مضمونِ اخلاقی و تعلیمی، زیباییِ ادبی، مَثَل‌شدگی و تکرار، در سنّت ادبی ایران به نام فردوسی مشهور و متداول شده و در مآخذ مختلف (عمدتاً مربوط به امثال فارسی) آمده است.
سجاد آیدنلو در مقالۀ «دربارۀ چند بیتِ منسوب به فردوسی» دوازده نمونه از این‌گونه ابیاتِ غیراصیل و منسوب به فردوسی را مطرح و سابقۀ آن‌ها را در نسخه‌ها و چاپ‌های شاهنامه و آثار دیگر بررسی کرده است.
این مقاله در شمارۀ 64 مجلۀ علمی پژوهشی «آینۀ میراث» به چاپ رسیده است.
برای خواندن متن کامل مقاله کلیک کنید. [1]