میراث مکتوب- جهان (کتاب تکوین) از منظر شمس تبریزی به مثابه نسخه‌ای دیگر از انسان کامل و نسخه‌ای دیگر از کلام الهی (کتاب تشریع) است. پس کلمات کتاب تشریع را نباید محدود و معدود پنداشت، بلکه جهان و انسان و کلام حق را باید جاری دانست و سیّال. شمس راه دریافت‌های دیگر و نو به نو را از کلام الهی، بر خود و دیگران نمی‌بندد و اسیر اصطلاحات و نظام قراردادهای دالّ و مدلولی عصر نبوی نمی‌شود.
شیوۀ شمس در تأویل کلام الهی، شیوه‌ای ذوقی و کشفی است و اگرچه به نظر می‌رسد با تفاسیر اشاری و عرفانی قرآن آشنا بوده و گاه عطف توجهی بدان‌ها داشته، اما دریافت‌های تازه‌اش که برآمده از تجربه‌های کاملا شخصی اوست، بیشتر به شیوه‌ی عارفانی چون ابوسعید ابوالخیر نزدیک است تا امثال سلمی و قشیری و ابوحامدغزالی و… .
شمس نیز همچون بسیاری دیگر از عارفان، باز بودن دامنه‌ی معنایی کلام خدا را، موجب استمرار خطاب الهی به همه‌ی آدمیان و در همه‌ی اعصار می‌بیند و از این راه، با انسداد باب فهم وحی به شیوه‌ی خود مبارزه می کند.
بیست‌وچهارمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی دربارۀ شمس تبریزی روز چهارشنبه ۲۵ تیر ساعت ۱۶ با سخنرانی دکتر محمدرضا موحدی به «شیوۀ شمس در تأویل کلام الهی» اختصاص دارد که به‌صورت مجازی پخش خواهد شد.
علاقه‌مندان می‌توانند با مراجعه به صفحۀ اینستاگرام مرکز فرهنگی شهر کتاب به نشانی Instagram/bookcityculturalcenter این درس‌گفتار را به صورت زنده مشاهده کنند.