میراث مکتوب- زبان عربی و عبری از خانواده زبان‌های سامی هستند. بررسی تطبیقی آنها در بخش ریشه‌شناسی می‌تواند نویافته‌هایی ارزشمند پیش روی ما بگذارد.
مهدی مقدسی‌نیا و سیدحسین رضوی برقعی در مقاله‌ای با عنوان «بررسی ریشه‌شناختی کارکرد حرف لام پیشوندی و پسوندی در افعال عربی و عبری» به بررسی «ل» پیشوندی و پسوندی در افعال عربی و عبری، کارکردش و همچنین اشتراک یا عدم اشتراک آن در این دو زبان پرداخته‌اند.
نتایج این تحقیق مقایسه‌ای نشان می‌دهد «ل» پیشوندی که به برخی ریشه‌ها متصل شده همان «لای نفی» در عربی یا «לא» نفی در عبری است که در گذر زمان به بعضی فعل‌ها چسبیده و به جزئی از ریشه فعل تبدیل شده است. کارکردش نیز تبدیل معنای فعل اصلی به متضاد آن است.
در واقع «ل» پسوندی در عربی و «ל» در عبری، همان «ل» حرف اضافه است که در ابتدا به کلمه بعد از فعل می‌چسبیده و سبب می‌شده فعل مذکور، مفعول با واسطه بگیرد. به مرور ایام این «ل» چرخش موقعیت داده و به جای اسم به فعل چسبیده است. به این ترتیب دیگر به سختی تصور می‌شود این «ل» اساساً جزء فعل نبوده و بعداً با آن همجوشی یافته است.
بررسی‌ها همچنین می‌نمایاند این پدیده برای فعل‌هایی اتفاق افتاده که حرف سوم ریشه آنها تکرار حرف دوم و یا اینکه حرف سوم ریشه حرفی حلقی مانند «ה» بوده است.
نویسندگان مقالۀ «بررسی ریشه‌شناختی کارکرد حرف لام پیشوندی و پسوندی در افعال عربی و عبری» علاوه بر ارائۀ این الگو توصیه می‌کنند تا پژوهشگران تمامی افعالی از این دست را به بوته نقادی گذارند.
متن کامل مقاله را می‌توانید در اینجا [1] بخوانید.