میراث مکتوب- میرزا احمد کرمانشاهی (1264-1325 ه.ق) ملقب به فردوسی حسینی و متخلص به «الهامی»، صاحب دیوانی با محوریت مدح خاندان رسالت است، که با وجود سابقۀ اندک سراینده در پرداختن شعر، در سلامت الفاظ و نفاست معانی و فصاحت بیان و حسن ایجاز مشهور ادبا بوده است.
این اثر یک مثنوى حماسى مذهبى و مهمترين اثر الهامى است كه بر وزن شاهنامه (بحر متقارب) و در بیش از شانزده هزار بیت سروده شده است.
مضامين و موضوع‌هاى اين سروده، مقتبس از روايات صحيح كتب و مقاتل معتبر است و به شرح وقايع حادثه كربلا از آغاز تا انجام به انضمام شرح حال مختار ثقفى می‌پردازد.
كتاب از چهار خیابان (بخش) تشكیل یافته است. خیابان اول متضمن اشعاری است در توحید باری، نیایش پروردگار، و ستایش بزرگان دین. خیابان دوم نیز با ستایش خدا، پیامبر (ص) و امام علی (ع) و امام زمان (عج) آغاز می‌شود و سپس وقایع روز عاشورا در آن به توصیف درمی‌آید. در خیابان سوم، پس از نعت رسول خدا و ائمه هدی، وقایع پس از شهادت امام حسین (ع) تشریح می‌شود. خیابان چهارم نیز در ستایش پروردگار، و نعت پیامبر و منقبت علی (ع) و اولاد اوست كه افزون بر آن یك ساقی‌نامه و شرح حال مختار ثقفی در آن جمع آمده است. در انتهای كتاب نیز اشعاری از دكتر عبدالحسین الهامی (فرزند شاعر) درج گردیده است .
این دیوان نخستین بار با کوشش‌های امید اسلام‌پناه و توسط انتشارات میراث مکتوب، در سال 1379 به چاپ و انتشار رسیده است. این تصحیح براساس پنج نسخه انجام شده و در ابتدای آن ذكری از احوال و آثار شاعر، به همراه مختصات شعری او، به میان آمده است.
به مناسبت ایام عزای حسینی می‌توانید مقدمۀ مصحح کتاب را از اینجا [1] دانلود کنید.
همچنین برای خرید این کتاب می‌توانید به اینجا [2] مراجعه کنید.