میراث مکتوب – ابوالفضل ساوجی در سال 1248 ق. دیده به جهان گشود و خوشنویسی را نزد پدرش، فضل الله آموخت. نسب ابوالفضل به مرتضی حسن خان و قلیخان شاملو، واضع شکستۀ نستعلیق ، می رسد و خوشنویسی در این خاندان موروثی بود.
نخستین نسخه های تاریخ دار نشان می دهد که ابوالفضل از پانزده سالگی به شکل جدی به کتابت پرداخته و با نبوغ ذاتی خویش در جوانی به شهرت رسیده است، چنان که در بیست و سه سالگی در تذکره های معتبر آن زمان از خوشنویسی، سخنوری و طبابت وی به نیکی یاد شده است؛ از این رو به زودی در نظر ناصرالدین شاه به جایگاه خاصی دست یافت و نگارش بسیاری از کتیبه های ارزشمند آن عصر به وی سپرده شد. در کنار این خدمات، پادشاه وی را به عنوان یکی از مؤلفان دانشنامۀ ارزشمند نامۀ دانشوران برگزید. میرزا ابوالفضل در سال 1312 ق در تهران درگذشت.
این کتاب نخستین ، نخستین پژوهش مستقل دربارۀ ابوالفضل و پدرش ، فضل الله ساوجی از منظر کتابت و خوشنویسی است و تمامی اسناد و مدارک شناخته شده از احوال و آثار ابوالفضل به اختصار اما با دقت بررسی شده و علاوه بر آثار خوشنویسی، به سخنوری و تألیفات وی نیز اشاره شده است.
قلیچ خانی، حمیدرضا، ابوالفضل ساوجی، تهران، پیکره، قطع: وزیری، 72 صفحه، بها: 200000 ریال، 1396.