میراث مکتوب – از ترجمۀ رسالۀ قشیریه، نسخه‌ای به شمارۀ 2077 در کتابخانۀ ایاصوفیای استانبول نگهداری می‌شود که نگارش دیگری از ترجمۀ ابوعلی عثمانی است.
استاد فروزانفر برای نخستین‌بار در سال 1345 به تصحیح ترجمۀ رسالۀ قشیریه همت گماشت. او در تصحیح خود از این نسخه استفاده نکرد؛ زیرا این نسخه در میانۀ کار به دستش رسید و نیز می‌پنداشت تفاوتی با نسخۀ موزۀ بریتانیا ندارد. به همین سبب کار تصحیح متن را با مقابلۀ نسخه موزۀ بریتانیا از ترجمۀ ابوعلی عثمانی و نسخۀ لالا اسماعیل، تنها دست‌نوشتۀ شناخته‌شده از ترجمۀ دوم، به پایان رساند. با بررسی نسخۀ ایاصوفیا می‌توان دریافت که آن نسخه برای رفع کاستی‌ها و اشتباهات فراوان ترجمۀ رسالۀ قشیریه بسیار راهگشاست و برخلاف نظر فروزانفر اختلاف‌های میان دو نسخه، بسیار و درخور توجه است. در این مقاله ضمن معرفی نسخۀ ایاصوفیا، جایگاه آن در تصحیح ترجمۀ رسالۀ قشیریه در مقایسه با دو نسخۀ دیگر بررسی شده است.
متن کامل این مقاله نوشتۀ سیده مریم روضاتیان و سید علی اصغر میرباقری فرد را که در شماره جدید مجلۀ متن شناسی ادبی (دوره 9، شماره 2، تابستان 1396) منتشر شده است را اینجا [1]بخوانید.